Daag 'ein', dàg tweee, jour trois.

Zo. Hier volgt dan eindelijk het eerste bericht nadat wij vertrokken zijn uit het altijd schitterde dorp; beesel (waarom zou je hier ook weg willen?!). Zondagmorgen om stipt 8uur zijn we vertrokken richt de eerste bestemming (herentals, belgië). Eenmaal de straat uit gefietst, had ik al in de gaten dat het karretje dat mee gesjouwt moest worden, toch zwaarder dan verwacht was. Met die pijnlijke conclusie sta je dan op het veerpont in Kessel, wát een begin.
Op de fiets kwamen rondom Neer de eerste klachten van het oh zo geliefde achterwerk. Beide moesten we toegeven dat dit toch wel te voelen was. Even vaseline smeren en doorbijten dus.
Nadat we uiteindelijk Weert gepasseert waren, was het eigenlijk 'ohne ende' langs het kanaal op fietsen. De ouders van Frank kwamen ons nog even tegenmoet gefietst in Lozen, waarna wij weer verder gingen aan onze turbotocht.
Langs het kanaal in belgië konden we flink tempo maken en zaten we gemiddeld op zo'n 22 km per uur. Om de 20 à 25 km werd de ander gelukkig gemaakt met het trekken van onze 'honden(kennel)-kar'.
Uiteindelijk wisten na toch wel een tijdje zoeken camping 'ozon' in herentals te bereiken. Voor wie er nog nooit geweest is: het oorlogsmuseum in Overloon is vergelijkbaar. Op een krijtbordje stond kleurrijk beschreven: 'live stage!' Dit zogenoemde live stage bestond uit bij elkaar geschoven salontafels uit de tijd van monniken en ridders, bedekt met flarden van wat ooit grootmoeders tapijt was, overkoepeld door een partytent bestaande uit 99 procent ducttape. Buiten dit feit een prima verblijfplek met behulpzame fattie's en mutti's in de fut.

Eenmaal In de tent vroeg Frank of ik nog even wilde kijken of hij het zadel niet nog onder zijn achterste had zitten. Ondanks dat het er verdacht veel op leek, bleek dit niet zo te zijn. Na dit alles toch 115km weten te maken op dag 1, niet onaardig dacht ik zo.

Dag 2.

'S morgens om half 7 werden we door het onweer gewekt en moesten we alles ontzettend snel in pakken om de regen voor te zijn. Deze poging was echter 'a waste of time' want in no-time bevatte onze kleding, tent en kapsels genoeg water om een heel zwembad mee te vullen. Uiteindelijk hebben we tot 10 uur onder een afdak moeten wachten voordat wij weer enigzins droog verder konden fietsen. Nadat we een uurtje gefietst hadden konden we weer twee uur wachten vanwege de zware regenval. Toen eenmaal deze regenbui ook de revue gepasseerd had gingen wij weer op pad met onze slxeurhut. We moesten door een groot aantal kleine dorpen fietsen aan de hand van onze anwb kaart. Dit miest vanwege het gebrek aan mobiele navigatie (heel verrassend was er geen wifi op camping ozon waar wij de routes wilde laden).
In de kleine dorpjes werden we goed geholpen door vriendelijke bewoners die wel even met ons mee fietste om ons de weg te wijzen. 'Vallà, toen we de kleine dorpjes uit waren konden we een weg langs het spoor volgen. Toen we in de gaten kregen dat deze weg uiteindelijk naar Gent zou leiden, besloten we om dit door te pakken. Uiteindelijk slaagde we er in om om half 10 een hotel te vinden in het centrum van Gent, dat nog revaliderend was van de Gente feesten. In het hotel kregen we de gelegenheid om op te knappen en was er wifi om de routes te laden, zeer plezant! Deze dag ook weer 115km gefietst.

Dag 3.

Goed uitgerust in het hotel, gewapend met onze navigatie zijn we weer gaan fietsen. De navigatie wist ons goed door de stad te loodsen en al snel hadden we er weer 25 km op zitten. Onderweg passeerden we enorme villa's waar een heel weeshuis in kon vertoeven. Blijkbaar doen we in Nederland op het gebied van bouwen toch iets mis. Verder zijn we na deze 25 km eigenlijk alleen maar langs het kanaal op gefietst waar we in 2,5 uur ongeveer 50 km waren opgeschoten. Doordat we lekker door hebben kunnen trappen na een lekkere pauze waren we om half 5 op onze bestemming (houplines, bij armentieres). Vandaag zo'n 100 km gefietst.
Met het zinnetje: nous cherche un uhhh camping vur iejne (melders) swaar (lees: soir), zijn we er in geslaagd om een camping te vinden van ons tijdperk. Hiermee sluit ik dit bericht af, aangezien we morgen flink door willen stuiven zodat we overmorgen in 'Dieppe' aan zullen komen. Vanuit la france zeggen wij; sloap 'bien' en bis 'morgawn'.